خاک مقدس سرزمینم  الموتم را دوست دارم. زیرا قدم‌های سنگین مردان و زنان بزرگی را بر روی شانه هایش تحمل کرده است. آسمان آبی الموتم را دوست دارم. زیرا آبی‌تر از آبی هر آسمانی است. ماه در آسمان سرزمینم درست نیافتنی نیست. کافی است شبی نردبانی بگذارید و بالا بروید تا نرسیده به انتهای سروهای بلند باغ، ماه را در دست تان احساس کنید.

طلوع خورشید سرزمینم را دوست دارم زیرا وقتی خورشید برای هزارمین بار پرده خیمه شب بازان را کنار می‌زند، زندگی از سر گرفته می‌شود. رودهای خروشان سرزمینم را دوست دارم زیرا من از رودهای رونده پشتکار می‌آموزم. کوهها و قله های سر به فلک کشیده الموتم را دوست دارم زیرا با نگاه کردن به آنها کمربندم را محکمتر از قبل می‌بندم. مردم سرزمینم را دوست دارم زیرا مانند رود بخشنده و مانند آفتاب تابانند.

سرزمینم را دوست دارم زیرا در آن به دنیا آمده ام. راه رفتن آموخته ام. زمین خورده ام و دوباره ایستادن را فرا گرفته ام. بزرگ شده ام و معنی عشق را از لابه‌لای کتابهای بوستان و گلستان پیدا کرده ام. فهمیده ام که خداوند جای دوری نیست. همین نزدیکی‌هاست و می‌دانم که روزی در این سرزمین خواهم مرد و خاک مقدس سرزمینم پذیرای تن بی‌جانم خواهدشد. اما همیشه روحم در این سرزمین خواهدماند و من در آبی آسمان متبلور خواهم شد. با رود در خواهم آمیخت و دشتها و کوههای سرزمینم را طواف خواهم کرد. و هر روز صبح نظاره گر طلوع باشکوه خورشید خواهم بود. سرزمینم را دوست دارم، زیرا سرزمین کوه، رود، آسمان، خورشید، و مردمی بی‌ریا است. اینجا سرزمینم « الموت» است.

دوستان گرامی : بیائید بدون تخریب فرهنگها و اشاعه جوکهای ناروا برای یکدیگر از زیبائیهای لحجه های خوب لذت ببریم واین گویش زیبا را حفظ نمائیم.

لغاتي كه در زبان الموتي بكار برده ميشود لغات فارسي اصيل اصيل است و لغاتي است كه در جامعه شهر نشين و ماشيني امروز دست به فراموشي سپرده شده و هدف از ارائه چنين لغات يا اصطلاحاتي خنداندن مخاطب نيست بلكه باز گرداندن بخشي از فرهنگ از دست رفته ماست.پس ما رادر بهتر شدن اين مطالب و همچنين پيش بر اين هدف ياري كنيد .منتظر نظرات شما هستيم.

نمونه ای از این گویشهای زیبای الموتی: نوشته مونا مقیمی

لیست مهمانهای یک خانم الموتی برای دعوت به عروسی: منی ننه جان،منی مهربان بابا، منی قشنگه خوار، منی عاقل برار، منی هنرمند زن برار، منی عزیز زن عمو، منی زحمت کش زن دایی، منی ماه تیکه خالک، منی تخت سر بشورده شومار، منی خرس شوپیر، منی بمرده شوبرار، منی گواله شوخوآر، منى کفتاله جارى با اوشانى تش بيته طايفه

                                                                                   جهت ارسال نظرکلیک کنید

موضوع مطلب: لهجه محلی یا تاتی مردم الموت
بعد از لهجه های ایران باستان که از راه کتیبه های باستانی می توان شناخت و گذر

از زبان پارتی ( پهلوی اشکانی ) ، پارسی میانه یا پهلوی ساسانی ، ختنی ، سعدی

و خوارزمی لهجه های نو یا جدید ایرانی به نام فارسی حایگزین زبان های اشاره

شده گردید که در قرن های اخیر متداول گشته است که خود شامل فارسی نو

(آذری ) آسی ( استی ) ، پشتو ( پختو ) ، بلوچی و کردی می باشد .

مردم الموت به لهجه محلی یا تاتی تکلم می کنند که از نظر ریشه کلمات بدون در

نظر گرفتن لهجه بر اساس موقعیت جغرافیایی آثار قدمت و اصالت بیشتر و آمیختگی

با زبان عربی و سایر زبان ها کمتر دیده می شود . با توجه به استیلای دیلمان قبل از

اسلام و تا چند قرن پس از پیروزی انسان ممکن است زبان فعلی الموت ، زبان دیلم

باشد .

چرا بسياري از روستاهاي نزديك به هم تفاوت فاحش گويشي و لهجه اي دارند/


اهالی روستاهای لامان ، مدان ، هرانک ، کافر کش ، آوه و تعدادی از خانواده ها در

شتر خان و سفید در به زبان ترکی تکلم می کنند.

مراغی ها علاوه بر تاتی معمولی و فارسی یک لهجه خاصی میان خودشان صحبت

می کنندکه با تاتی متداول کم و بیش فرق دارد .

اهالی ناحیه رودبار الموت با زبان فارسی نیز آشنایی دارند